Pierwszym opiekunem duchowym grupy był ks. Sławomir Zdoliński. Po jego odejściu funkcję tę pełnił ks. Kolejnymi opiekunami byli: ks. Jan Szymańczuk oraz ks. Andrzej Szpak.

• Nawigacja po wpisach?
• WOLICA - TOKARNIA.
• rzepiennik strzyżewski singiel.
• gościno darmowe randki.

Od września roku przełożonym Koła został ks. Edwin Słuczan-Orkusz. Pierwszą przewodniczącą była śp.

Akcja Katolicka Diecezji Tarnowskiej

Katarzyna Mlaś a od roku funkcję tę pełni Zofia Kusio. Działalność grup dziecięcych  miała za zadanie włączenie dzieci w dzieło misyjne Kościoła w celu uwrażliwienia na problemy dzieci w krajach objętych pracą misjonarzy, zwłaszcza salezjańskich. Dzieci z radością angażowały się w modlitwę, podejmowały drobne akty pokuty oraz ofiary. W sposób czynny włączały się w liturgię Mszy Świętej, prowadziły Różaniec Misyjny, uczestniczyły w nabożeństwach i uroczystościach kościelnych, np.

Na spotkaniach formacyjnych, które odbywały się w każdą sobotę miesiąca, poznawały pracę misjonarzy na różnych kontynentach, gromadziły materiały misyjne. Prowadziły również korespondencję z misjonarzami z Afryki, Japonii, Ukrainy, czytały prasę misyjną, tj. W poszczególnych grupach, a było ich cztery, dzieci przygotowywały Kolędnicę Misyjną, wykonywały lampiony, robiły palmy, odwiedzały chore dzieci w szpitalu, przygotowywały loterię.

Zebrane ofiary, tzw. Organizowano również pielgrzymki piesze do Borku Starego, Chmielnika połączone ze śpiewem przy ognisku i autokarowe do Kalwarii Pacławskiej, Wadowic, Krakowa, Kalwarii Zebrzydowskiej.

Archidiecezja Gnieźnieńska

Dzieci i dorośli przy wspólnym stole świętowali  Opłatek oraz tzw. Judy Tadeusza w Rzeszowie w roku. Koło Misyjne Dorosłych liczące 15 członków ma przede wszystkim charakter modlitewny. Swoją działalność skupia wokół Eucharystii. Spotkania odbywają się w pierwszy czwartek każdego miesiąca po Mszy Św. Poprzez różnorakie formy pracy duszpasterskiej członkowie Koła wpływają na odnowę życia osobistego, rodzinnego i parafialnego. W sposób czynny wypełniają misyjny nakaz Kościoła, radosnego dawania świadectwa o Dobrej Nowinie ludziom bliskim i dalekim, oddając temu dziełu swój czas, swoje siły, talenty, ofiary duchowe i materialne.

Duchowe wsparcie dla misjipolega przede wszystkim na modlitwie. W każdy drugi piątek miesiąca przed Mszą Św. Oprócz tego każda osoba ze wspólnoty podejmuje modlitwę za konkretnego misjonarza-salezjanina. Modlitwą obejmujemy wszystkie intencje papieskie; modlimy się o pokój na świecie, sprawiedliwość, o poszanowanie życia ludzkiego, o prawa ludzi do godnego życia, o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, w intencji ofiar różnych kataklizmów i wojen.

Włączamy się w działania na rzecz misji na szczeblu Diecezji, czego przykładem może być udział w peregrynacji relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Katedrze Rzeszowskiej, w Kongresach Misyjnych oraz w innych uroczystościach i spotkaniach na rzecz misji. Wspieramy także misje materialnie. W ramach dzieła  Pomagamy Dzieciom Świata poprzez Adopcję Miłości, zapewniamy dzieciom dostęp do edukacji, wyżywienia oraz opieki lekarskiej. Wspieramy materialnie także inne Placówki Misyjne, np. Reagujemy na konkretne potrzeby Kościoła misyjnego w krajach dotkniętych kataklizmami.

Dużym zainteresowaniem cieszyły się spotkania z misjonarzami. W naszej wspólnocie gościliśmy ks. Michała Moskwę z Japonii, ks. Czesława Sadeckiego z Madagaskaru werbistę , ks. Zdzisława Grada z Madagaskaru werbistę , ks. Eugeniusza Wnęka i ks. Piotra Malca z Zambii, ks. Piotra Wojnarowskiego z Ghany oraz ks. Marka Ruska z Wilna. Aktualne informacje nt. Pamiętamy także o zmarłych członkach Koła oraz misjonarzach, w intencji których zamawiamy Msze Święte. Praca Koła jest udokumentowana w Kronice Misyjnej. Ponadto na spotkaniach formacyjnych  zapoznajemy się z treścią Orędzi papieskich na Światowe Dni Misyjne, rozważamy Słowo Boże, podejmujemy tematy misji oraz dzielimy się swoim doświadczeniem wiary.

W EncykliceRedemptoris Missio Jan Paweł II podkreśla, że: "Misje odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijanina, dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana". Nasza wspólnota, dając świadectwo wiary, działa niejako na "zapleczu frontu", jak mawiała bł. Maria Teresa Ledóchowska. Słowa papieża, że "misje odnawiają Kościół"  nie są dla nas abstrakcyjnym hasłem, lecz żywą prawdą, która przenika naszą rzeczywistość. Wzorem dla nas jest Maryja Wpomożycielka Wiernych, która pozwala nam przeżywać piękno człowieczeństwa w Chrystusie i troszczyć się o to człowieczeństwo w naszych braciach, których życie ludzkie często jest poniżane przez bezduszne prawa pogańskich kultur.

Modlitwą i pomocą materialną docieramy do tych, o których nikt nie myśli i którym nikt nie pomaga. Do współpracy misyjnej w Kościele jesteśmy wszyscy zobowiązani.

To prawo i obowiązek wypływają z faktu, że jesteśmy Kościołem Chrystusa. Stąd misje mają charakter uniwersalny. Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu - proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady.

Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Tę piękną modlitwę wielu z naszych Parafian zna już od roku. To wtedy po raz pierwszy w parafii Opatrzności Bożej rozpoczęła się dziewięciomiesięczna modlitewna krucjata w intencji życia - Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego.

Ks. Tadeusz Juchas

Istotą duchowej adopcji jest obrona życia istoty niewinnej, najmniejszej i najbardziej bezbronnej, dziecka, którego życie jest zagrożone. Osoba adoptująca wyprasza u Boga dar miłości rodzicielskiej i pozostawienie przy życiu poczętego dziecka oraz prawe i godne życie po jego urodzeniu.

Pierwszym Opiekunem Dzieła był śp. Ksiądz Proboszcz Roman Marek. Sam chciał przygotować swoich Parafian do tego dzieła, chciał powiedzieć nam o szacunku dla życia, o potrzebie jego ochrony od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Chciał też opowiedzieć historię uratowanego życia, która splatała się z rozpoczęciem budowy kościoła.

Termin uroczystego przyrzeczenia zaplanowany był, podobnie jak w większości parafii, na Dzień Świętości Życia – 25 marca. Ale w życiu realizują się nie nasze, lecz Boże plany. Ksiądz Proboszcz, który chciał być opiekunem dzieła Duchowej Adopcji odszedł do Pana, a dla nas zapoczątkowanie tej modlitewnej nowenny w intencji życia stało się realizacją Jego duchowego testamentu.