Przywołanie wzniosłych postaci z tradycji największego europejskiego imperium i umieszczenie ich w źródle żywej wody chyba może być tak interpretowane. Ta pierwsza nawiązuje tematycznie znów do mitologii rzymskiej, jednak druga jest poświęcona Janowi Sarkandrowi, który w Ołomuńcu zakończył swoje życie. W miejscu, gdzie teraz bije fontanna, znajdowało się kiedyś więzienie, w którym święty Jan był przetrzymywany i torturowany przez protestantów.

Legenda głosi, że kiedy umęczony torturami prosił o wodę, ale jej nie dostał, ze skały tuż obok jego głowy wytrysnęło źródło. Fontanna w tym miejscu powstała dopiero 12 lat po kanonizacji Sarkandra. Jego postać jest bardzo kontrowersyjna w Czechach protestanci uważają go za symbol nawracania Czechów na katolicyzm, katolicy za ofiarę protestantów , a jego kanonizacja wywołała burzę. Na pozór to zatem trochę ryzykowne stawiać mu pomnik-fontannę. Być może jednak postać symbolizuje w gruncie rzeczy dawną chwałę Ołomuńca, kiedy działy się tu rzeczy ważne.

Znamienne, że Sarkander zginął, gdy Ołomuniec był jeszcze stolicą Moraw. Kiedy rozmawia się z mieszkańcami Ołomuńca, wyraźnie daje się odczuć ta tęsknota, melancholia za utraconą wielkością. Ołomuńczanie są dumni z historii swego miasta, z jego wspaniałej architektury, z jego uczelni, ale gdzieś w tyle głowy pozostaje im świadomość utraconej potęgi.

Dlatego gdy powiedziałem im, że chciałbym zwiedzić Brno, w ich oczach zobaczyłem lekki zawód. Dla nich Brno to miasto uzurpator, którego rozwój był możliwy tylko dzięki upadkowi Ołomuńca. Na półkach rozmaite białe cabernet sauvignony, rieslingi, chardonnaye i czerwone pinot noiry czy blaufränkische, bardziej swojsko zwane frankovką.

Katolickie szybkie randki

To może zaskoczyć tylko kogoś, kto dawno nie odwiedzał Czech lub Słowacji. Od jakiegoś bowiem czasu wyraźnie widać tu ogromny wzrost zainteresowania winem, nie tyle jako napojem spożywanym na co dzień, ile jako produktem. Jak mówią sami morawscy winiarze, tradycja uprawy winorośli sięga tam co najmniej lat wstecz, a niektórzy datują jego pojawienie się na Morawach już na III wiek, kiedy to u podnóży Pálavy swoje obozy rozbiła X legia rzymska. W średniowieczu władcy Czech i Moraw sprowadzali z Francji szlachetne sadzonki winorośli i zakładali winnice, tak, że w XIX wieku ich łączny obszar zajmował 30 tysięcy hektarów.

Tradycje winiarskie poszły w zapomnienie w czasach władzy ludowej, kiedy to stawiano na przemysłową produkcję wina, jednak od 20 lat zaczynają powracać. Dziś 18 tysięcy. Zaimprowizowany koncert w jednej z ołomunieckich knajpek hektarów Moraw obsadzonych jest winoroślą, a liczbę winogradników szacuje się na około 20 tysięcy. Miejscowi winiarze uparcie poszerzają ofertę, zapraszają do swych piwnic turystów, by na miejscu przekonywać ich o jakości trunku. Ale choć produkcja wina wymaga tu specjalnej troski, większej niż w krajach śródziemnomorskich, jej efekt raczej rozczarowuje.

Nie tylko miejscowi producenci, ale też i sami Morawianie wyraźnie czują się dumni ze swego wina, liczba lokalnych imprez związanych z jego promocją jest imponująca. A jednak trudno na co dzień zobaczyć wielu ludzi sączących morawskie wino, w każdym razie na pewno przegrywa ono z piwem. Co tu ukrywać, nie jest to wino najlepsze na świecie, choć istnieje wiele jego gatunków, będących efektem ciężkiej pracy hodowców. Rośnie tu 25 odmian białej i 17 czerwonej winorośli, lokalni winogradnicy prześcigają się w próbach osiągnięcia doskonałego i oryginalnego smaku, jednak morawskiego wina nie da się pić zbyt często.

Zwłaszcza jeśli za połowę jego ceny można kupić wina. Butelkę frankovki można dostać jako elegancki i wcale nie tani prezent, ale już lepiej nie namawiać gości do jej wypicia.

Programy zdrowotne

Jest to zatem napój cenny, trud jego uzyskania jest wręcz wzniosły, ale wino okazuje się tu raczej fantazmatem niż kulinarną rzeczywistością. Być może to jakaś forma powrotu do mitycznych rzymskich korzeni, do czasów kiedy Juliusz Cezar zakładał Ołomuniec. Wino wiąże się oczywiście z cywilizacją śródziemnomorską, jest głęboko symbolicznie nacechowane w kulturze Zachodu, jednak czym innym jest ono dla narodów, które uprawiają je w sposób naturalny, a czym innym dla Czechów, którzy muszą zadać sobie wiele trudu, by ich ziemia urodziła ten owoc.

Można powiedzieć, że mieszkańcy Ołomuńca ale też szerzej: Moraw i Czech pragną być ludem wina, pragną udowodnić sobie, że należą raczej do winnej tradycji Świętego Cesarstwa Rzymskiego niż do naszej jęczmiennej północnej Europy. Chcieliby doskonałym. Wino to symboliczny wyraz marzenia o doskonałych Morawach — silnych, ważnych, śródziemnomorskich. Trzeba przyznać: marzenie bardzo piękne…. Water, beer and wine The theme of this essay is attempt of interpretation the social living and the history of Olomouc. Text is focused on three important liquids which are used by citizens every day in the city, but they also have symbolic meaning.

The beer is presented as most common element of social life, but drinking beer in pubs seems like kind of ritual which estimate the friendly community. The wine which is sold in many wine shops is not only new local product, but can be also understood as a representation of myth of sublime history of Moravia. The water and especially famous Olomouc fountains have a similar sense as a reference to phantasm of magnitude of the city as a piece of Roman Empire.

Translated by Andrzej Juszczyk. Zadzwonił telefon. Choć nazwisko czeskie noszę, anim ci ja znawca czeskiej kultury, ani tym bardziej słowianofil czy jakaś tego typu zombia. A poza tym, czy jest potrzeba roztrząsania spraw peryferyjnoeuropejskich w sytuacji, gdy chciwość wielkich zdaje się spychać naszą cywilizację ku przepaści?

• Wikipedysta:MastiBot/miasteczko 6 - Wikiwand.
• forum randkowe strachocina.
• PROGRAM OGŁOSZENIA SPORT str.1 - stolorz.pl.
• bibliografia województw: krośnieńskiego, przemyskiego.
• bibliografia województw: krośnieńskiego, przemyskiego.
• Oh no, there's been an error.
• wielka wieś darmowe randki.

Słowo się jednak rzekło i za tematem porozglądać się czas. Cóż, ostatnio zajmowałem się problematyką malarstwa historycznego, więc — pomyślałem — może w tej dziedzinie natknę się na coś godnego zainteresowania również ze względu na współczesne nam implikacje.

Naturalnie pierwsza myśl, która mi. Można by na przykład w kontekście Bitwy pod Grunwaldem zastanawiać się nad istotnym problemem idei słowiańskich w polityce czy, jeszcze bardziej, nad ideą słowiańskiego malarstwa historycznego, o ile dobitniej wyrażoną potem w tryptyku Epopeja słowiańska przez Alfonsa Muchę1.

Aż tu — masz ci los! Škola Christiana Rubena2 uwagę moją przykuł obraz, którego kompozycja i — poniekąd — temat wydały mi się dziwnie znajome. Jako żywo przypomniał mi się Wjazd Bolesława Chrobrego do Kijowa autorstwa Piotra Michałowskiego4, którego czas powstania 1. Vide: M. Materiały z konferencji Matejko a malarstwo środkowoeuropejskie, zorganizowanej w stulecie śmierci artysty, pod red. Krakowskiego i J.

Purchli, Kraków , s. Vide: Historická malba v Čechách. Škola Christiana Rubena, Praha , s. Olej, płótno 52 x 78,3, Galeria Narodowa w Pradze, inw. Olej, płótno 35,5 x 48,5, niedatowany,. Powinowactwo kompozycyjne i tematyczne — wjazd władcy przez wi-. Muzeum Narodowe w Warszawie, inw.

W innych językach

MP Zeńczak, Piotr Michałowski — Wystawa dzieł artysty w dwusetną rocznicę urodzin, Kraków , s. Przy głębszym zastanowieniu teza ta okazała się jednak tyleż kusząca, co mało prawdopodobna. Przecież nie tylko nie wiemy nic o kontaktach Michałowskiego ze środowiskiem czeskich malarzy historycznych, ale nadto powszechnie wiadome jest, że Michałowski, z wyjątkiem ekspozycji w paryskiej galerii Léopol i dobroczynnej wenty w Krakowie.

François Gérard, Wjazd Henryka IV do Paryża 6, swych prac nie wystawiał, więc prawdopodobieństwo ściągnięcia wzoru przez Maixnera jest minimalne.

- Unionpedia, sieć semantyczna

O wiele bardziej interesujące okazać się natomiast może zestawienie obu kompozycji w kontekście, określmy to, historiozoficznym. Albowiem zarówno Michałowski, jak i Maixner przedstawili wjazd w jakimś sensie triumfalny, tyle że w odmiennym aspekcie. Michałowski, malując zdobycie Kijowa przez Bolesława Chrobrego, pojmował wjazd władcy do wschodniej metro6.

Maixner natomiast symboliczne objęcie władzy w Czechach przez władcę, który musiał w tym względzie konkurować z innym pretendentem do tronu, potraktował — przede wszystkim — jako wizję, zapowiedź początku złotego wieku Pragi w roli metropolii europejskiej. Obydwa aspekty tematu ramowego, za jaki należy uznać, bądź co bądź, triumfalny czy uroczysty wjazd władcy do miasta stolicy, miały w XIX-wiecznym europejskim malarstwie historycznym wiele analogii.

Wystarczy wspomnieć. I to właśnie owe aspekty są tak wiążące dla sposobu pojmowania historii przez Polaków i Czechów, nie tylko w dobie romantyzmu. Otóż wybór tematu Chrobrego u bram Kijowa implikowany był po-. Rzec można, jednym z tych 7. Chrobrego uderzającego szczerbcem o Złotą Bramę w Kijowie malował przecież już Franciszek Smuglewicz. Christian Ruben, Wjazd Brzetysława I do Pragi w roku z relikwiami świętego Wojciecha wizje geopolityczne Giedroycia i Brzezińskiego, które w sposób mniej lub bardziej nieudolny próbowali przekuwać w rzeczywistość na skalę swych możliwości również włodarze III i IV RP.

Chrobry jaki był, każdy Polak z reguły pojęcie ma. Dla lepszego zrozumienia problemu przypomnijmy zatem dzieje Jana Luksemburskiego. Czesi mieli co prawda niemal współczesnego Chrobremu zdobywcę — Brzetysława, który — w podobny sposób jak król Bolesław Kijów — zdobył i złupił Gniezno, skąd wywiózł między innymi relikwie świętego Wojciecha. Owszem, i ten epizod czeskich dziejów inspirował malarzy historycznych, choćby nauczyciela.

Maixnera, czyli Christiana Rubena8. Częściej zajmowały ich wszelako zdarzenia, takie jak wjazd Jana Luksemburskiego do Pragi, choć mogliby tego króla przedstawić na przykład pod murami Krakowa. Dzieciństwo upłynęło mu w Paryżu na dworze Filipa Pięknego, stąd jego 8. Vide obraz Wjazd Brzetysława I do Pragi w roku z relikwiami świętego Wojciecha, stanowiący ważny element skomponowanego przez Rubena cyklu malowideł obrazującego dzieje Czechów, vide: Historická malba, op.

Koronę Czech zyskał jako letni młodzieniec, po wymarłych Przemyślidach, za sprawą zaaranżowanego i przemyślanego, jeśli chodzi o konsekwencje prawno-polityczne, ożenku z córką Wacława II — Elżbietą oraz — nade wszystko — dzięki wpływom swojego ojca-cesarza. Faktyczne objęcie władzy nie przyszło mu wszelako łatwo.